/11 /11

Većina obolelih ne zna da širi bolest jer nema znakova bolesti, sve dok ne nastupe opasne komplikacije i trajne posledice.

Zaraza hlamidijom trahomatis danas je, uz genitalne HPV infekcije, najčešća moderna "tiha" seksualno prenosiva bolest u svetu. O tome svedoče testiranja na hlamidiju koje mladi obavljaju nakon letovanja i godišnjih odmora. 

Procenjuje se da je kod nas hlamidijom zaraženo 7-15 posto seksualno aktivnih osoba, a posebno zabrinjava porast obolevanja mladih osoba. Godišnje se u svetu registruje oko 100 miliona novih slučajeva, od čega u SAD oko 6 miliona, u Evropi oko 10 miliona infekcija koje su 2003. godine rezultirale sa 600 hiljada upala jajovoda, od kojih je 120 hiljada završilo neplodnošću. 

Odgovorne za niz bolesti muškog i ženskog urogenitalnog trakta, ali i upala drugih organa, sićušne gram negativne bakterije iz porodice Chlamydiaceae dugo su pogrešno smatrane virusima. Među njima je Chlamydiacea Trachomatis, uzročnik trahoma, teške bolesti oka koja uzrokuje slepilo. Tek nakon otkrića C. Trachomatis ustanovljeno je da drugi tipovi Chlamydiaceae uzrokuju polne bolesti s ozbiljnim posledicama. 

Seksualni odnos i prenos sa zaražene porodilje na novorođenče dva su glavna puta prenosa. Hlamidija se u polnom odnosu prenosi čak i kod nepotpune penetracije, a zaraza je, iako ređe, moguća kontaktom sa zaraženim površinama, predmetima i sekretima inficiranim hlamidijom. Kod žena koje ne praktikuju analni seks moguća je infekcija analnog kanala iz vagine na rektum brisanjem toaletnim papirom, a do infekcije oka dolazi ako zarazni sekret spolnih tekućina dospije u oko tokom odnosa ili se prenese prstima, peškirom, vodom iz zaraženog bazena i slično. 

Kod većine žena u početnom stadijumu infekcija se ne vidi, dok su kod manjeg dela inficiranih mogući simptomi poput neuobičajenog vaginalnog krvarenja ili sekreta, bolovi u stomaku, bolovi pri polnom odnosu, povišena telesna temperatura, bolovi u predelu uretre i bešike te učestalo mokrenje.

Kod većine muškaraca simptomi takođe najčešće izostaju, a sumnju na infekciju pobuđuju pečenje i nelagoda pri mokrenju, iscedak iz uretre, bol, otok i nelagoda u testisima sa ili bez povišene telesne temperature. Kod mlađih muškaraca, kod zaraze hlamidijom kao komplikacija upale uretre, često nastane epididimitis, upala semenih kanalića, a ređe orhitis, upala testisa, s povećanim rizikom od začepljenja semenovoda, što povećava opasnost od neplodnosti. 

Period inkubacije varira, u proseku traje 10-14 dana. Simptomi kojima se pokazuje infekcija hlamidijom ponekad su vrlo slični simptomima gonoreje.

Najčešći simptomi kod žena su:

- krvarenje između menstruacije

- vaginalno krvarenje tokom ili nakon polnog odnosa - bol u donjem delu trbuha

- blago povišena telesna temperatura

- bolno i/ili učestalije mokrenje

- upala cerviksa - pojava abnormalnog iscetka

- mukopurulentni cervicitis

- žuckastomlečni sekret iz cerviksa s neugodnim mirisom.

Kod muškaraca su najčešći simptomi:

- vodenastoviskozni mlečni iscedak iz uretre

- bolovi ili osećaj pečenja tokom mokrenja.

Muškarci često ne shvataju ove simptome ozbiljno jer se obično javljaju ujutro i mogu biti blagi, a tokom dana nestanu.

Kod infekcije rektalne sluznice mogući su: svrabež, krvarenje, sluzav iscedak i proliv.

Moguća je i blaža upala oka (crvenilo, svrabež i iscedak).

Nelečene infekcije mogu uzrokovati teške komplikacije:

- kod žena:

začepljenja jajovoda, po život opasne izvanmaterične trudnoće, upale male karlice, prekid trudnoće i prevremeni porođaj, neplodnost, povećan rizik od nastanka karcinoma grlića materice uz postojeću HR-HPV infekciju

- kod muškarca:

 smanjenu plodnost, reaktivni autoimuni artritis, povišen rizik od raka prostate. Važno je istaknuti da nakon prebolele i izlečene hlamidijske infekcije organizam ne stiče otpornost. Svakoga ko je već lečen može uvek iznova inficirati zaraženi partner, slično kao kod ponavljanih bakterijskih upala grla.

Precizna dijagnoza u slučaju hlamidijske infekcije je izuzetno značajna

Poput većine drugih bakterija i virusa, ni hlamidija se ne može videti u Papa testu, te on ne može biti zamena za poseban dijagnostički test. Tada je, uz "loš" Papa test, vidljiv i obilniji sekret, pa se preporučuje test na hlamidiju, umesto davanja obične terapije "napamet". Najnoviji zlatni standard, posebno u skriningu asimptomatskih osoba koje inače ne bi došle same tražiti lečenje, je PCR test. Veoma osetljiv i visoko specifičan, ovaj test može otkriti hlamidiju i u malim količinama urina, ejakulata, kao i iz obrisaka uretre, cerviksa, rektuma, ždrela ili konjunktive oka.

Izvor: zena.blic.rs